Sinds enkele jaren is er sprake van een zekere tendens rondom de norm ISO/IEC 17020. Er is immers sprake van een verschuiving van een accreditatie op vrijwillige basis naar een wettelijk verplichte accreditatie. Wij geven een korte historische schets: Sinds 1946, destijds voor het eerst in Londen, ontmoeten delegaties uit inmiddels 163 landen elkaar om normen voor industriestandaards vast te leggen. Vrijwillige normen vergemakkelijken de uitwisseling en acceptatie van producten, dat wil zeggen de im- en export. Maar niet alleen de handel in producten ook de aanvoer van halffabrikaten en onderdelen vereist dat van dezelfde basis wordt uitgegaan.

De huidige “Inspectienorm” ISO/IEC 17020:2012 is één van de meer dan 19.500 normen die door de ISO (de International Organization  for  Standardization, met secretariaat in Geneve) zijn overeengekomen, opgesteld en uitgegeven. De ISO is een NGO (een non-gouvernementele oftewel niet-overheidsorganisatie), hoewel overheidsinstellingen wel lid kunnen zijn. De normen die de ISO opstelt zijn in eerste instantie niet bindend; zij worden niet automatisch in geldend recht omgezet.

Deze quote staat zo op de site van de ISO vermeld (www.iso.org) “ISO (International Organization for Standardization) is the world’s largest developer of voluntary International Standards.” Het woord “voluntary” zegt het dus ook: het gaat om ”vrijwillige” normen. Als men zich als bedrijf in de markt van zijn concurrenten wil onderscheiden, biedt het behalen van een accreditatie daartoe de mogelijkheid. Inspectiebedrijven, die  niet conform de norm ISO/IEC 17020:2012 werken en ook niet voor hun inspectie werkzaamheden geaccrediteerd zijn, zullen moeilijker aan klanten en opdrachten komen. Bedrijven die hun taken serieus nemen spannen zich meestal in om een accreditatie te behalen.

Het in de vorige alinea gestelde is van toepassing op ondernemingen, die inspectiewerkzaamheden tot hoofdtaak hebben. Zogenaamde type A-inspectie-instellingen. In toenemende mate verplichten nationale en Europese overheden door middel van wetgeving bedrijven die inspecties als neventaak hebben, zogenaamde  type C-inspectie-instellingen, zich conform de norm ISO/IEC 17020:2012 te laten accrediteren.  Deze tendens is in diverse sectoren aan de orde: automobielindustrie, landbouw, kalibratie van benzinepompen etc. Het is uit zicht van de overheden een begrijpelijke eis, want door dit beleid wordt het kaf van het koren gescheiden. Bedrijven echter worden vaak verrast met deze eis en realiseerden zich niet, dat hun werkzaamheden als die van een type C-inspectie-instelling conform de norm ISO/IEC 17020:2012 zouden kunnen worden beschouwd en dat men onder een accreditatieplicht valt.

Mocht uw bedrijf onverwacht met een dergelijke accreditatie-eis in aanraking komen, kunt u zich voor consult tot de 17020-consultants wenden.